حوالی زمستان ۱۳۸۹ به نسخه ای از سفرنامه مادام دیولا فوا ترجمه بهرام فره وشی دست پیدا کردم که چندین طرح گراور از سال ۱۶۲۲ شمسی یعنی ۱۴۰ سال قبل بندرعباس در آن به چاپ رسیده بود . آن روزها با شادمانی از این کشف ، پست “بندرعباس در ۱۲۷ سال قبل ” با گراورهای زیر را به اشتراک گذاشتم .
اما در این روزهای بد سرزمینم ، دست یابی به گنجینه ای بی نظیر، روزهای خوبی را برایم رقم زد که با شما به اشترا ک می گذارم .
۲۷ ژانویه ۱۸۸۴میلادی ، هفتم بهمن(۱۲۶۲ه.ش)کشتی آسریا از نزدیک هرمز گذشت و اولین توقف خود را در بندرعباس می کند.لنگرگاه آنقدر وسیع است که تمام کشتی های اروپامیتوانند در آن مانور کنند. در سمت راست ، درطول ساحل زرد رنگ ،دهکده ها و باغهای زیادی نمایان است.شهر ایرانی در میان آنها قرار دارد و پشت سر آن کوه پر برفی دیده می شود.!!!!!!
بندر عباس با شهرهای دیگر ایران که در من در سفر اولم دیدم ابدا تفاوتی ندارد.خانه های تازه ساز با بناهای مخروبه مخلوط شده وگل و خاکروبه زمین ناهموار کوچه را پوشانده است. بازارها با راه کثیفی که به آنها منتهی می شود تضاد بسیار دارد. در زیر سایبانهای خراب، خواروبارفروشیها،کله قندها را ردیف چیده یا از سر آویخته وآنهارا با کاغذ نقره ای پوشانیده اند.ادویه سبزوآبی با سینی های پر از شیرینی های رنگارنگ مخلوط شده است.کوزه های زنجبیل با لعاب فیروزه ای شان سینی های مسی کهنه را که در آنها زعفران ،خرما وفلفل قرمز خشک ریخته اند روشن میکند.
کمی دورتر یک کارخانه قند ریزی ساده دیده میشود.وسایل این کارخانه مرکب است از چند تغار گلی وقسمت خشک کننده آن نیز از چند صندوق در هم شکسته تشکیل شده است .
درویشها ،سربازان ژنده پوش ومیمونهایی که به قلاده بسته شده اند اینجا وآنجا دیده می شوند
خبر پیاده شدن فرنگی ها از کشتی در بندرعباس منتشر شده است ، جمعیت زیاد می شود ، از سرو کول هم بالا می روند و به هم ناسزا می گویند. یک بازرگان دلش بحال همراهان ما می سوزد و ما را به طرف دروازه شهر هدایت می کند و به صحرا می برد .
در انتهای بیابان خشک ، یک درخت میموزا (گل ابریشم ) بزرگ به چشم می خورد ، زنهای قرمز پوش کوزه هایشان را که شکل قدیمی داردپر می گنند و با زنان رختشوی در گفتگو هستند.
در پشت این توده سبز ساختمان هایی بر پاست که با قلوه سنگ بنا شده است یکی از آنها که تقریبا فرو ریخته شبیه کلیساهای قدیمی است بنا های دیگر به شکل هرم روی قبور اروپایی ها بنا شده است بومی ها این بنا را با نام درست می شناسند و به آنها (قبر انگلیسی ها )یا ( گور فرنگ ) می گویند .
