از افسانه تا واقعیت خمره بندرعباس

پس از چاپ کتاب دیدنی ها و شنیدنی های ایران توسط محمود دانشور که حاصل ایرانگردی او در سالهای 1324 تا 1327 می باشد و گزارش های بی پرده و بعضاً غلو آمیز او از زندگی اجتماعی و آداب و رسوم جامعه محنت زده آنروزهای ایران با عکس العمل های متفاوتی روبرو شد . یکی از چندین موارد قابل بحث مطروحه در گزارش بندرعباس استفاده اولیاء اداری و کارگزاران شهرستانی از خمره آب در محیط های اداری جهت تحمل گرمای تابستان است

تقریبا در همان سالهای پس از چاپ کتاب مذکور ، در بولتن اولین نشریه فرهنگی بنادر و جزایر خلیج فارس و بحرعمان در سال 1338 جوابیه ای در جهت کتمان موضوع به چاپ رسید :

همچنین استاد سایبانی نیز در کتاب بندرعباس و هلال طلائی به این موضوع اشاره ای دارد :

آما فارغ از غلوها و تحریف های متداول تاریخی گویا چنین داستانی وجود داشته است . درسال های بین 1579 تا 1598 میلادی یوهان تئودور و یوهان اسرائیل جهانگردان آلمانی از هرموز دیدن کرده اند . ایشان از شرایط اجتماعی زندگی در هرموز اثری تصویری به جا گذاشته اند که در آن نمونه های از وضعیت رفتاری آن روزها نمایان است .

دراین تصور و توضیح مندرج از رسم چشم در آوردن پادشاهان در مقابل اعتراضات حتی اگر برادرانشان باشد ، رواج کرم پیوک ، و نحوه خوابیدن (تاکید در تیتر تصویر بر نحوه خوابیدن در پادشاهی هرموز) در وان آب و خانه هایی با سقف سوراخ که شاید مرادش بادگیر بوده را می توان مشاهده نمود.

فارغ از هرتعصب آیا می توان واقعیت های تاریخی را نادیده گرفت ؟ به گمان راقم با کتمان آنچه بر ما گذشته و تحریف تاریخ در یافتن راه آینده دچار مشکل خواهیم شد .